رهبر معظم انقلاب روز جمعه (3 بهمن) طی نامه‌ای خطاب به جوانان اروپا و آمریکای شمالی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد، پیشنهاد دادند تا این جوانان بدون در نظر گرفتن تصویری که از اسلام در رسانه‌های کشورهایشان عرضه می‌شود، خود با مراجعه به قرآن کریم به درکی مستقیم از اسلام واقعی برسند.

"کالیب تی. ماپین" خبرنگار و تحلیلگر سیاسی آمریکایی در واکنش به نامه مقام معظم رهبری نامه ای را خطاب به ایشان نوشته است که متن این نامه به شرح زیر است.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی،

بسیار متأثر شدیم از این‌که دریافتیم شما جوانان اروپا و آمریکای شمالی را طی یک نامه خطاب قرار داده‌اید. بیش‌تر متأثر شدیم، وقتی این نامه زیبا را خواندیم.

من هم مثل شما از این واقعیت که رهبران ما می‌خواهند به نفرت از مسلمانان دامن بزنند، آشفته هستم. من به رهبران کشورم که سابقه‌ای تاریخی در فریب و جنایت دارند و سبب رنج بسیاری از مردم سراسر جهان شده‌اند، اعتماد ندارم. قصد دارم دقیقاً همان کاری را که شما پیشنهاد کرده‌اید انجام دهم و خودم در مورد اسلام تحقیق کنم.

اگرچه برخی افراد در کشور من شدیداً می‌خواهند جنگ و درگیری بین دو کشور ما را رواج دهند، من مطمئن هستم میلیون‌ها نفر از جوانان در آمریکا این حرف من را تأیید می‌کنند که ما صلح و تفاهم می‌خواهیم. اسلام و مردم ایران دشمن ما نیستند.

با تشکر از کلمات الهام‌بخش و حکیمانه شما،

کالیب تی. ماپین

مشرق

روزنامه‌های زنجیره‌ای اصلاحات روز دوشنبه را با تمرکز خبری نسبت به سخنان حجت‌الاسلام ناطق‌نوری در مراسم سالگرد ورود امام‌خمینی (ره) به ایران و درخواست 20 نماینده برای افشای نام کاندیداهای که از آقای رحیمی پول دریافت کرده بودند، آغاز نمود.

از سوی دیگر، روزنامه آرمان امروز نزدیک‌ترین رسانه مکتوب به حجت‌الاسلام هاشمی از افشاگری علی جنتی پرده برداشت. «افشاگری خوب؛ افشاگری بد» تنها تفاوت آن برای جریان اصلاحات خاستگاه سیاسی افشاکننده است. علی جنتی نیز اهل افشاگری است؛ این سخنان مطهره شفیعی یادداشت نویس روزنامه آرمان‌امروز است که شاید از ظهور احمدی‌نژادی دیگر در دنیای سیاست روایت می‌کند. مطهره شفیعی که روزگاری در مذمت افشاگری احمدی‌نژاد می‌نوشت، این‌بار با قلم پیروزمندانه از افشاگری می‌نویسد.

روزنامه مردم ‌سالاری

ارگان رسمی حزب مردم‌سالاری دوشنبه را با تیترهای «اسامی کاندیداهای دریافت‌کننده پول از رحیمی را افشاکنید» و «انقلاب ما به یمن، سوریه، لبنان و عراق صادر شده است» روانه پیشخوان مطبوعات کشور شده است.

· چهارگانه حمایت اصلاحات از دولت

«حمایت علنی، انتقاد پنهانی» استراتژی سعید حجاریان برای مناسبات میان اصلاحات و دولت یازدهم است؛ روزنامه مردم سالاری در صفحه سیاسی خود به روایتی از این حمایت علنی پرداخته است.

درهمین راستا احمد خرم از نزدیکان سید محمدخاتمی اظهار داشت «از ابتدای انقلاب جناح اصولگرا همواره خط تمامیت‌خواهی را دنبال می‌کرده و اصلاح‌طلبان بعضاً در بخش ناچیزی از حاکمیت مستقر بوده‌اند. در زمان دولت آقای خاتمی هم اصلاح‌طلبان خارج از ارکان اصلی حاکمیت بوده‌اند. در دوران آقای احمدی‌نژاد، اصلاح‌طلبان در هیچ رکنی یا موضعی از حاکمیت دخالتی نداشته‌اند.

خرم افزود: اصلاح‌طلبان از دولت حمایت می‌کنند. اولاً به خاطر اینکه وجود دولت تدبیر و امید باعث باز شدن فضای سیاسی و کاهش فضای امنیتی شده است.

ثانیاً دولت آقای روحانی به عکس دولت آقای احمدی‌نژاد که دنیا را به اجماع علیه جمهوری اسلامی رسانده بود، فضای اجماع علیه کشور را به فضای گفت‌وگو، مذاکره و تعامل تبدیل کرد.

ثالثاً حاکمیت دولت فعلی بی‌انضباطی، قانون‌گریزی و قانون‌ستیزی حاکم شده در دوران دولت‌های نهم و دهم را به انضباط و قانون‌گرایی تبدیل کرد.

رابعاً، فضای شیوع و گسترش فساد را به برخورد و مبارزه با فساد بدل ساخت تا بتواند برنامه مبارزه با فساد را که در کشور نهادینه شده است اجرا کند.»

روزنامه ابتکار

روزنامه ابتکار دوشنبه را به تیترهای «روایت شیخ از صدور انقلاب» و «رسایی یا نارسایی نشانی‌ها» اختصاص داد.

· جدال میان رسایی و اشرفی اصفهانی

تنش‌ها در بهارستان پایان ندارد؛ یک روز دریافت پول از رحیمی و روز دیگر چالش میان رسایی و اشرفی اصفهانی.

روزنامه ابتکار در صفحه سیاسی خود به انعکاس جدال کلامی میان نماینده بهارستان و رئیس هیات تخلفات ریاست جمهوری پرداخت و در همین راستا نوشت «به گفته اشرفی اصفهانی، این دو نماینده که در حال حاضر از سرسخت‌ترین نمایندگان مخالف دولت هستند و پیش از دوره نمایندگی در سمت‌های مدیر کلی و ریاست یک سازمان مرتکب تخلفات بسیاری شدند و حالا با این حکم محرومیت از خدمات دولتی دیگر نمی‌توانند در پست‌های دولتی منصوب شوند یا حتی در دور بعد شانس خود را برای ورود به مجلس امتحان کنند.

در این میان حمید رسایی، نماینده مردم تهران و نایب رئیس کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی در حاشیه جلسه علنی یکشنبه 12 بهمن‌ماه در جمع خبرنگاران در پاسخ به خبرگزاری مهر مبنی بر اینکه اشرفی اصفهانی، رئیس هیات تخلفات ریاست جمهوری اعلام کرده است که چند نماینده حکم انفصال از خدمت دارند، گفت: این موضوع به من چه ارتباطی دارد؟ نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در واکنش به اظهاراتی مبنی بر حکم انفصال خدمتش، گفت: چه کسی این گزارش را داده است؟ اگر اشرفی اصفهانی گفته باید بگویم حکمی به ما ابلاغ نشده است.

این در حالی است که اشرفی اصفهانی در این باره گفته است که افراد محکوم چون الآن نماینده مجلس هستند و تا زمانی که در مجلس هستند قانون اجازه برخورد با آن‌ها را نمی‌دهد، بعد از اینکه دوران نمایندگی آن‌ها تمام شد این حکم اجرا می‌شود.

با این وجود رسایی ادامه داد: هیات تخلفات اداری ریاست جمهوری احکامش سه ساله است و طبق این احکام اگر بخواهند اعضای جدید در این هیات حضور یابند، باید اعضای قبلی استعفا دهند و چون اعضای قبلی این هیات استعفا نداده‌اند، پس از تغییر دولت، نهاوندیان طی احکامی، اشرفی اصفهانی و شوهر خواهر حسن روحانی (وطنی) را به عضویت در این هیات درآورد.

وی اظهار داشت: مباحث مطرح شده در هیات عالی تخلفات اداری مورد بررسی قرار گرفته و در همین زمینه به کمیسیون اصل 90 نیز شکایت شده است، طبق قانون هیات جدید تخلفات اداری ریاست جمهوری طی یک سال گذشته به صورت غیرقانونی فعالیت کرده و تمامی احکام آن‌ها غیرقانونی محسوب می‌شود، زیرا جایگاهی که افراد در آن قرار گرفته‌اند، غیرقانونی است.

نایب رئیس کمیسیون اصل 90 اظهارات اشرفی اصفهانی را دو پهلو خواند و ارائه اطلاعات غلط به خبرنگاران را اقدامی معنی‌دار توصیف کرد و گفت: خبرنگاران از اشرفی اصفهانی که جزو رد صلاحیت‌شدگان انتخابات قبل هستند، این سئوال را بپرسند که چرا در جایگاهی غیرقانونی حضور یافته‌اند!»

روزنامه اعتماد

روزنامه اصلاح‌طلب اعتماد نیم‌تای بالای صفحه اول خود را به تیترهای «وعده مجازی احمدی‌نژاد» و «واکنش شورای‌نگهبان به ادعای پرداخت پول به نمایندگان» اختصاص داده است.

· احمدی‌نژاد می‌آید

«مجازی یا حقیقی»، این‌بار وعده آمدن در دنیای مجازی داده است تا کماکان احمدی‌نژاد با سکوتش در صدر خبرهای جریان اصلاحات باقی بماند.

گروه سیاسی روزنامه اعتماد به تلاش محمود احمدی‌نژاد برای بازگشت به متن سیاست با رونمایی از سایت رسمی‌اش پرداخته است و در همین راستا نوشت «محتوای وبسایت رسمی احمدی‌نژاد روز ۱۲بهمن از دسترس خارج و به جای آن عکسی خندان از وی منتشر شد و جمله «به زودی می‌آییم» زیر عکس او نقش بست. اما چقدر باید این بازگشت احمدی‌نژاد را جدی گرفت؟ اساساً راه‌اندازی یک سایت توسط رییس سابق دولت آیا محملی تازه برای دور جدید فعالیت‌های سیاسی احمدی‌نژاد است یا باید دوباره با موضوعی شبیه «لیست مفسدین اقتصادی در جیب او»، تهدید به بیان ناگفته‌ها در جریان مناظره‌های انتخاباتی و «بهار می‌آید» مواجه شویم؟

22 بهمن دو سال قبل بود. او به عنوان رییس دولت مطابق تمام سال‌های گذشته به عنوان سخنران در مراسم حضور داشت. شاید خیلی‌ها منتظر بودند احمدی‌نژاد در حد کد دادن هم که شده اظهاراتی را مطرح کند. او البته حامیانش را چشم انتظار نگذاشت و مانند سخنرانی‌اش در سازمان ملل همان سال اظهاراتش را با تکرار سه باره شعار «زنده باد بهار» به پایان برد تا بهار تبدیل به کلیدواژه حامیانش شود.

کلیدواژه‌ای که در بهار سال ۹۲ به کرات توسط احمدی‌نژاد به کار برده شد. آن‌ها با شعار بهار می‌آید به استقبال ریاست‌جمهوری مشایی رفتند. استقبالی که البته با سد شورای نگهبان و ناکامی احمدی‌نژاد در رایزنی با سطوح بالا هرگز به آزمودن نرسید. با این حال آن‌ها کلید واژه بهار را برای خود حفظ کردند و با راه‌اندازی سایت دولت بهار تلاش کردند هیجان حضور احمدی‌نژاد در فضای سیاسی کشور را حفظ کنند.

حالا او دیگر رییس دولت نیست اما آن روحیه‌ای که خروجی‌اش «بگم بگم» در مناظره مشهور انتخاباتی سال ۸۸ بود حفظ شده است. آیا احمدی‌نژاد در طول دوران ریاست‌جمهوری‌اش یک افشاگر بزرگ بود یا باید برای او نقش دیگری در نظر گرفت.»

سپس در ادامه به نقل از عبدالرضا داوری از نزدیکان رسانه‌ای احمدی‌نژاد نوشت «از به جمع‌بندی نرسیدن حامیان احمدی‌نژاد سخن گفت. او گفته بود که تکثر آرا در مورد ادامه حیات سیاسی احمدی‌نژاد آنقدر دچار واگرایی است که نمی‌توان گفت رییس دولت‌های نهم و دهم اراده‌ای معطوف به قدرت دارد. اما آیا می‌توان تصور کرد احمدی‌نژاد امروز در میان هزار و یک فکری که دارد به قدرت و روزهای حضور در پاستور حتی فکر هم نمی‌کند؟»

روزنامه شرق

روزنامه اصلاح‌طلب شرق صفحه اول خود را به تیتر «افشای اسامی گیرندگان پول از معاون احمدی‌نژاد» اختصاص داد.

· انتقاد به منبر آیت‌الله جنتی

محمدتقی فاضل میبدی نسبت به سخنان آیت الله جنتی در نماز جمعه انتقاد دارد؛ وی معتقد است که این سخنان از منبر رسمی باعث ایجاد گسست در روابط بین تهران - ریاض می‌شود و در همین راستا در سرمقاله روزنامه شرق نوشت «آقای جنتی ضمن تسلیت به آمریکا و رژیم اسراییل به‌عنوان حامیان حکومت سعودی و تبریک به مسلمانان به کسانی در ایران تسلیت می‌گوید که به تعبیر ایشان از سر سفره پادشاه عربستان تغذیه می‌کردند. سؤال این است که منظور آقای جنتی چه‌کسانی است؟ براساس کدام مدرک و سند سخن می‌گوید؟

یک خطیب نباید از روی عصبانیت سخن بگوید چون ممکن است یک جمله خارج از عرف به حقوق همه ضربه وارد کند همچنان‌که در دولت پیشین و در عرصه دیپلماسی جملاتی ایراد می‌شد که به زیان منافع ملی بود.» در بخش دیگری از این یادداشت آمده است «آقای جنتی در خطبه مذکور بر این عقیده است که باید سیاست‌های موردنظر ایشان را پیش ببرند هرچند به اقتصاد ما آسیب بزند و مردم روزی یک‌بار غذا بخورند. این حرف با کدام منطق سازگاری دارد؟ اگر نتوانیم سیاست‌های خارجی خود را براساس یک عقل و منطق دنبال کنیم و با دنیا از سر تعامل درآییم، اقتصاد ما به نقطه موردنظر نخواهد رسید.»

روزنامه آرمان‌ امروز

روزنامه آرمان‌امروز صفحه اول خود را به تیترهای «منتظر افشاگری جنتی باشید!» و «ضدونقیض گویی‌های تندروها علیه ظریف» اختصاص داد.

· افشاگری به سبک علی جنتی

«افشاگری خوب؛ افشاگری بد» تنها تفاوت آن برای جریان اصلاحات خاستگاه سیاسی افشاکننده است.

علی جنتی نیز اهل افشاگری است؛ این سخنان مطهره شفیعی یادداشت‌نویس روزنامه آرمان ‌امروز است که شاید از ظهور احمدی‌نژادی دیگر در دنیای سیاست روایت می‌کند.

مطهره شفیعی که روزگاری در مذمت افشاگری احمدی‌نژاد می‌نوشت، این‌بار با قلم پیروزمندانه از افشاگری می‌نویسد و در همین راستا به بیان رفتار علی جنتی پرداخت و نوشت «روز گذشته خبری به «آرمان» رسید که «تمام می‌شود» با توجه به این خبر به نحو دیگری معنا شد.

خبر اینچنین بود: «قرار است آقای جنتی به زودی موضوعاتی را افشا کند» اما این موضوعات چیست؟ آنطور که این منبع نزدیک به جنتی می‌گفت، «افشاگری وزیر ارشاد درباره ماهیت فشارها بر این وزارتخانه است یعنی هویدا خواهد کرد که این فشارها از دایره سیاسی بودن یا حتی فرهنگی و اجتماعی بودن جداست و برخی موضوعات شخصی در این امر دخیل است!»

زمانی که از این منبع آگاه سؤال شد چه زمانی قرار است جنتی افشاگری کند؟ گفت: «اکنون در مرحله جمع‌آوری اطلاعات و مدارک برای اعلام مستند این موضوع هستند و به محض آماده شدن با مردم در میان گذاشته خواهد شد.»

وزیر متولد 1328 چه در سر و چه در دست دارد که می‌خواهد افشاگری کند؟ چرا این روزها منتقدان اصلی او در پارلمان ساکت هستند؟ آیا پی به آنچه جنتی به آن پی برده است، برده‌اند؟ آیا لبخندی که جنتی به «آرمان» زد و گفت: «تمام می‌شود» بدین معنا بود که آنچه او می‌داند و می‌خواهد بیان کند به مثابه مهر سکوتی بر لب منتقدان است و انتقادات بخشی از اقلیت با افشاگری وزیر ارشاد تمام می‌شود؟

اکنون برخی از اقلیت نمی‌خواهند به وزیر ارشاد پیله کنند و از سویی هم نمی‌خواهند هراس و نگرانی خود را علنی کنند پس به موضوعات کوچک و موضوعاتی که ارزش آنچنانی ندارد گیر می‌دهند؛ مثلاً در آخرین مورد 70 نماینده به جنتی درمورد آنچه برخورد تبعیض‌آمیز با رسانه‌ها می‌خواندند، تذکر دادند.

ظاهراً تذکر دهندگان فراموش کرده بودند که رسانه‌های اصلاح‌طلب در دولت قبل که مورد حمایت بی‌چون و چرایشان بود، احساس تبعیض با رسانه‌های اصولگرا نداشتند چون اصلاً به آن‌ها این فرصت داده نمی‌شد که کوچک‌ترین انتقادی داشته باشند.

این نکته هم حائز اهمیت است که علی جنتی اهل عقب‌نشینی نیست چنانکه چندی قبل وقتی با اتهام عقب‌نشینی در برابر فشارها برای صدور مجوز فیلم مواجه شد اینگونه پاسخ داد: «اگر ما جلوی اکران برخی فیلم‌ها را گرفتیم بر اساس دیدگاه‌های کارشناسی در این وزارتخانه بوده که اصلاحات در بعضی از فیلم‌ها لازم بود و گاهی برخی از آن‌ها با اصلاحات صورت گرفته نیز قابل اکران نبودند، این به معنای عقب‌نشینی وزارت ارشاد نیست.» پس چه بسا به‌زودی با افشاگری وزیر ارشاد مخالفان عقب‌نشینی کنند و به اتاق تصمیم‌گیری خود بازگردند تا پاسخی برای «چه کنم، چه کنم‌هایشان» بیایند.»

روزنامه ایران

روزنامه دولتی ایران، صفحه اول خود را به تیترهای «منافع ملی زیر ضرب حاشیه‌سازان» و «ناگفته‌های ناطق‌نوری از روز ورود امام (ره)» اختصاص داد.

· در جست‌وجوی آن 170 نفر

آن 170 نفر کیست‌اند؟ این سوالی است که پس از نامه رحیمی به پربسامدترین سؤال نشریات اصلاح‌طلب تبدیل شده است. ابراهیم بهشتی در روزنامه دولتی ایران به روایت این نامه‌ها که به جست‌و جوی آن 170 نفر هستند، می‌پردازد و در همین راستا نوشت «نامه نیمه تمام مانده جمعی از نمایندگان مجلس برای اعلام اسامی نامزدهایی که از محمدرضا رحیمی برای تبلیغات در انتخابات مجلس پول گرفته بودند، روز گذشته دوباره کلید خورد. دیروز دو نامه جدید از سوی نمایندگان تهیه شد یکی خطاب به رئیس مجلس و دیگری به مقصد دستگاه قضایی که در هر دو نامه تأکید شده اسامی کسانی که از محمدرضا رحیمی پول گرفته‌اند، اعلام شود. هر چند اکثر نمایندگان در اظهار نظرهای خود از بررسی ادعای رحیمی استقبال کرده‌اند اما امضاکنندگان نامه‌های یاد شده عمدتاً نمایندگان مستقل و اصلاح‌طلب مجلس هستند.

جواد هروی، یکی از طراحان این نامه‌ها به خبرنگار «ایران» گفت که تا آخر وقت دیروز امضاها به مرز 40 رسید. او البته افزود که این موضوع هم همانند سایر طرح‌های مجلس موافقان و مخالفانی دارد و طبع برخی از همکاران با این مطالبه جور نیست. به گفته وی، برخی نمایندگان می‌گفتند موضوع مربوط به مجلس هشتم است و مبلغ مورد بحث هم که حدود 7-6 میلیون تومان است، در برابر هزینه‌های صدها میلیونی برخی دیگر از نامزدها خیلی چشمگیر نیست و لذا نامه را امضا نکردند.

معاون اول رئیس جمهوری سابق در نامه افشاگرانه خود ادعا کرده بود که در آستانه انتخابات مجلس هشتم توسط کمیته‌ای متشکل از چهره‌های اصولگرا مبلغ یک میلیارد و 200 میلیون تومان را بین 170 نامزد اصولگرا در سراسر کشور توزیع کرده است. او گفته که این مبالغ از سوی یکی از محکومین پرونده بیمه ایران و در قالب کمک‌های انتخاباتی به نامزدها پرداخت شده است.»

مشرق

از اوایل دهه‌ی پنجاه تعداد کسانی که پای‌بند به ارزش‌های اسلامی مانند نماز، روزه و حجاب بودند رو به گسترش نهاد. در بین ارزش‌های اسلامی حجاب معنای دیگری داشت. پس از اقدامات نابخردانه‌ی رضاشاه در تحمیل بی‌حجابی به زنان مسلمان و واقعه‌ی گوهرشاد، مسئله حجاب بزرگترین چالش بین روحانیت و رژیم پهلوی شد. از آن به بعد حجاب نه تنها به عنوان یک واجب شرعی و یک سنت اسلامی، بلکه به عنوان نمادی سیاسی- مذهبی بین روحانیت و رژیم محل نزاع و جدال قرار گرفت.

درگیری در مسجدگوهرشاد در زمان رضاشاه

شاه حجاب را سمبل عقب ماندگی و بی‌حجابی را لازمه‌ی پیشرفت جامعه می‌دانست. شاه پوشیدن چادر را هنگام «راندن اتومبیل و کار کردن در اداره و یا در کسوت پزشک و وکیل دعاوی بسیار سخت» می‌دانست[1]. او چنان از آینده و چادر نگران بود که می‌گفت: «چگونه می‌توانیم در آینده‌ جامعه‌ای خشنود و خوشوقت بسازیم که در آن بچه‌ها دارای مادرانی در کفن سیاه باشند.»[2]

این بینش شاه نسبت به چادر بود و به همین جهت رژیم از سال 1350 سعی کرد تا نسبت به حجاب در مدارس و دانشگاه‌ها سختگیری بیشتری کند. این موضع رژیم با مخالفت جدی روحانیت روبه رو شد و رژیم موقتا عقب‌نشینی کرد؛[3] اما فشارهای بعدی موجب شد تا رژیم در بی‌حجاب کردن دختران مدارس موفق شود. در این میان تنها مدارس ملی- اسلامی از دستورات رژیم پیروی نمی‌کردند، ولی چیزی نگذشت که وزیر آموزش و پرورش در سال 1352 طی بخشنامه‌ای دستور داد که پوشیدن چادر برای دختران دبیرستان ممنوع است. 

تبلیغ بی حجابی با حضور فرح در مدارس

آیت الله خوانساری از این تصمیم رژیم سخت عصبانی شد. عَلَم مراتب عصبانیت آیت الله را به شاه گزارش داد و شاه در پاسخ گفت: «ما این دستور را لغو نمی‌کنیم، حتی اگر منجر به تعطیل شدن مدارس شود. این اولین بار نیست که آخوندها از اصلاحات اجتماعی ما انتقاد کرده‌اند.» [4] شاه مجددا به نخست وزیر دستور داد: «دانش‌آموزان دبیرستان‌های به اصطلاح اسلامی اجازه ندارند در مدارس چادر به سر بکنند.» [5] اما موج اسلام‌گرایی موجب شد تا خرداد 1355 شاه به هیات دولت ابلاغ کند: «مخالفتی با روسری سر کردن دختران در مدارس یا دانشگاه‌ها ندارد اما چادر اصلا امکان ندارد.» [6]

آیت الله خوانساری

با همه تلاش‌های رژیم، گرایش دختران و زنان به سوی حجاب در حال گسترش بود. عَلَم در اردیبهشت 1355 برای یک سخنرانی به دانشگاه شیراز رفت. در این سخنرانی به گفته‌ی او 3000 دانشجو گرد هم آمده بودند که «بیست، سی‌نفرشان» چادری بودند. علم از «دیدن این همه دختر با چادر وحشت کرد» و موضوع را به اطلاع شاه رساندو افزود که «بعضی از این دختران از دست دادن با فرهنگ مهر، رئیس جدید دانشگاه خودداری کرده‌اند و مدعی بودند که اسلام هر نوع تماس جسمانی را با جنس مخالف خارج از چارچوب ازدواج ممنوع کرده است شاه ازا ین گزارش خیلی اوقاتش تلخ شد.» [7] چیزی از این گزارش نگذشته بود که شاه و عَلَم در خرداد 1356 از جنوب شهر تهران دیدن کردند شاه «هزاران زن را چادر به سر دید» و از شدت عصبانیت گفت: «این آخوندهای لعنتی جرات ندارند اعتراف کنند اسلام و مارکسیسم در دو طیف مخالف هم قرار دارند.» [8]

اسدالله علم؛ وزیر دربار پهلوی

ساواک در اواخر سال 1356 گزارشی تهیه کرد که می‌توان گرایش اسلامی مردم ایران را به خوبی درک کرد. طبق این گزارش:

«در سنوات اخیر موج جدیدی برای استفاده از چادر و مقنعه در خانواده‌ها به وجود آمده و مشاهده می‌گردد که گروهی از دختران خردسال و جوان از چادر و مقنعه استفاده می‌کنند و حتی دامنه‌ی آن به سطح مراکز عالی آموزشی نیز کشانده شده؛ به نحوی که افزایش آن به نسبت سال‌های قبل در اغلب مجامع و خیابان‌ها محسوس است. به موازات این تغییرات ظاهری گرایشات مذهبی نیز فزونی گرفته و عده‌ای از خانواده‌ها سعی می‌کنند فرزندان خود را از ابتدا با روحیه و خصوصیات مذهبی پرورش دهند؛ لذا تشکیل جلسات و ترتیب برنامه‌های مذهبی عرصه‌ی وسیعی پیدا کرده است.» [9]

گرایش زنان ایران به حجاب در اواخر دوره‌ی رژیم شاه از دید گزارش گران خارجی نیز دور نماند. به گزارش کدی در دهه‌ی 1970 (1350) در بین تعدادی از خانم‌های دانشجو تمایلی در جهت بازگشت به چادر یا پوشیدن لباس به سبک جدید که عبارت بود که از یک روسری عریض که موها و پیشانی را می‌پوشاند و یک مانتوی بلند تا پایین زانوها با شلواری گشاد به رنگ‌های ساده به وجود آمد. [10]

به اعتقاد کدی این پدیده‌ی کنایه آمیز به این جهت به وجود آمد که دانشجویان دختر پیوند فرهنگی خود را با اسلام مورد تاکید قرار دهند و بگویند سنت‌های اسلامی از نظر سیاسی و اخلاقی بهتر از تبلیغات رژیم است. [11] رویکرد دختران دانشجو به چادر علاوه بر بازگشت به خویشتن اسلامی، اعتراضی بود علیه غرب زدگی. به اعتقاد ژان لوروریه، روزنامه نگار فرانسوی‌، بسیاری ازدختران دانشجو و روشنفکر ایرانی را می‌دیدیم که برای مبارزه با غرب زدگی رژیم که تشویق می‌کرد، چادر به سر می‌کردند. [12]

با گسترش حجاب رژیم شاه تلاش گسترده‌ای را برای ممانعت از آن به عمل آورد. مسئولان کانون پرورش تصمیم گرفتند از ورود دخترانی با روسری به کتابخانه‌های کانون پرورش فکری جاوگیری به عمل آورند. [13] شورای هماهنگی امور اجتماعی وابسته به نخست وزیری به ریاست عبدالمجید مجیدی، وزیر مشاور، در دهم آذر 1355 طرحی را ارائه دادند که به موجب آن رسانه‌های گروهی، رادیو، تلویزیون و مطبوعات موظف شدند با هماهنگی کامل با متون درسی برای دگرگونی باور داشت‌های فعلی در زمینه‌ی ارتباط چادر با معتقدات اختلاقی و مذهبی اقدام نمایند. با تصویب 16 ماده راههای مبارزه با چادر را مشخص کردند. ممنوعیت چادر برای دانش‌آموزان و دانشجویان، ممنوعیت بانوان کارمند از استفاده‌ی چادر، محرومیت زنان چادری از موقعیت و مقام، ممنوعیت ورود زنان چادری به ادارات، ممنوعیت از سوار شدن بر هواپیما، ممنوعیت ورود به شرکت‌های تعاونی ، منع استفاده از خدمات سازمان اجتماعی و ورود به کتابخانه‌ها و محرومیت از شرکت در هر گونه مجامع عمومی، جز برنامه‌های مبارزه با چادر بود.

در این جلسه چون پیش‌بینی شد که اجرای سریع این دستورالعمل ممکن است وسیله‌ای برای عوامل تحریک کننده باشد و همچنین احتمالا مراجع تقلید نیز عکس‌العمل نشان دهند بنابراین گذاشته شد که این طرح مرحله به مرحله به صورت تدریجی اجرا شود. [14]

همه‌ی تلاش‌های رژیم بی‌نتیجه ماند و هر روز بر تعداد زنان چادری و محجبه افزوده می‌شد و اوج گیری قدرت نیروهای مذهبی را بیشتر به نمایش می‌گذاشت. با آغاز حرکت مذهبی مردم از 19 دی، گرایش زنان به سوی حجاب بیشتر می‌شد حتی سپاهیان دانش دختر به طرز بی‌سابقه‌ای از روسری و چادر استفاده کرده و نسبت به آن تعصب خاصی نشان می‌دادند. [15] طبق گزارش‌های ساواک در بهمن 1356 گرایش دختران نسبت به حجاب بیشتر می‌شد به عنوان نمونه دانش‌آموزان دختر دبیرستان‌های فرحناز و راهنمایی تحصیلی پروین اعتصامی شهرستان میناب به علت سخنرانی‌های شیخ سعید قاسمی، شیخ علی کریمی و اسدالله دستوران در مورد حجاب و تشکیل جلسات دینی اکثر دختران مدارس فوق تحت تاثیر واقع و به همین خاطر چادر به سر کرده و در سر کلاس‌های درس از روسری استفاده می‌نمایند. [16]

با حلول سال 1357 گرایش به حجاب چنان شدت گرفت که ساواک آن را روزانه احساس می‌کرد. در یکی از گزارش‌های ساواک آمده است: اخیر مشاهده شده که مدت چند روز است که اکثر محصلین دختر مدارس سوسنگرد با چادرهای سیاه و مقنعه به مدرسه می‌روند و روز به روز هم به تعداد این قبیل افراد اضافه می‌شود. [17]

اولین آثار حجاب در کنکور سراسری خرداد 1357 آشکار شد روزنامه‌ها یکی از ویژگی‌های کنکور آن سال را افزایش محسوس دختران چادری در مقایسه با سال‌های گذشته اعلام کردند. [18]

با نزدیک شدن به پیروزی انقلاب اسلامی هر روز حجاب گسترش پیدا می‌کرد تا جایی که زنان و دختران با حجاب که روزی در شهرهای بزرگ مثل تهران در اقلیت بودند به اکثریت قابل ملاحظه‌ای تبدیل شدند. حضور سیصد هزار زن و دختر باحجاب در راهپیمایی تاسوعا و عاشورا تعجب نیروهای نظامی را برانگیخت. حضور زنان محجبه در تظاهرات چنان چشم‌گیر شده بود که نویسندگان نتوانستند این پدیده را نادیده بگیرند. مینو صمیمی یکی از وابستگان دربار پهلوی در خاطرات خود تاکید می‌کند که مسئله‌ی چادر نقش بسیار مهمی در روند انقلاب ایفا کرد. وی در توصیف گرایش فراگیر زنان محجبه‌ی تظاهر کننده به چادر می‌نویسند:

در میانشان زنانی از هر صنف و طبقه وجود داشت دانشجو، خانه‌دار، کارمند، متخصص و حتی زنان طبقه‌ی متوسط تحصیل کرده در کشورهای غربی و حضور یکپارچه این زنان علاوه بر این که نمایشی تحسین برانگیز از جرات و شهامت و اراده‌ی زنان ایرانی بود، نشان دهنده‌ی جنبه‌های مذهبی انقلاب ایران نیز به حساب می‌آمد[19]تغییر نگرش زنان به حجاب و تغییر گرایش ارزشی آنها به شاه و درباریان فهماند که تلاش چند ساله‌ی آنها بیهوده بوده و نتوانسته‌اند فرهنگ غربی را به جای سنت‌های اسلامی نهادینه کنند.

«تام کاتن» با 37 سال سن در حال حاضر جوان‌ترین عضو مجلس سنای آمریکا محسوب می‌شود اما وی در مدت اندک حضورش در این نهاد نظراتی را در حوزه سیاست خارجی مطرح کرده که به سرعت در میان همکارانش به «جنگ‌طلب جدید کنگره» مشهور شده است.

ـ هر چه بیش‌تر بمباران کنیم، امن‌تر زندگی می‌کنی.

ـ هدف سیاست خارجی آمریکا باید تغییر نظام ایران باشد.

ـ آمریکا باید برای مقابله با داعش در تمام دنیا اقدام نظامی کند.

ـ حامی تحریم ایران هستم چون این باعث شکست مذاکرات می‌شود.

- یکی از همکاران کاتن می‌گوید باید از توهم براندازی در ایران بیرون بیاییم.

تام کاتن به جنگ‌طلب جدید کنگره مشهور شده است

کاتن متولد 13 مه سال 1977 و پرورش یافته یک خانواده نظامی است. پدر او یکی از کهنه‌سربازان جنگ ویتنام به شمار می‌رود. خود کاتن هم در سال 2005 به ارتش آمریکا پیوست و یک سال بعد در مه 2006 عازم عراق شد. وی در این کشور مسئولیت طراحی و هدایت گشت‌های نظامی یگان تحت امرش را به عهده داشت.

اسم کاتن ژوئن سال 2006 بر سر زبان‌ها افتاد؛ زمانی که با نگارش یک نامه علنی به روزنامه نیویورک‌تایمز خواستار دستگیری سه روزنامه‌نگار، از جمله سردبیر این روزنامه شد. کاتن معتقد بود این روزنامه نگارها به دلیل افشای یک برنامه مخفیانه دولت بوش درباره نظارت بر منابع مالی گروه‌هایی که "تروریست" خوانده شده بودند، مرتکب جرم جاسوسی شده‌اند.

کاتن از زمان ورود به دانشگاه هاروارد در سن 18 سالگی عضو باشگاه جمهوری‌خواهان هاروارد هم بود. وی در سال 2012 به عنوان نامزد حزب جمهوری‌خواه در انتخابات مجلس نمایندگان شرکت کرد و چون "مایک رایس"، نماینده دموکرات آرکانزاس در آن زمان بازنشسته شده بود توانست به عنوان نماینده این حوزه انتخابی وارد مجلس شود.

او در انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره که چند ماه پیش برگزار شد اعلام کرد قصد دارد با سناتور "مارک پریور"، نماینده دموکرات آرکانزاس رقابت کند. "میت رامنی"، نامزد قبلی ریاست‌جمهوری آمریکا از وی حمایت کرد و وی سرانجام با کسب بیش از 56 درصد آرا توانست به مجلس سنای آمریکا راه پیدا کند.

دیدگاه‌های کاتن در حوزه سیاست خارجی به دلیل اهمیت بیش‌تری که مجلس سنا به طور سنتی در حیطه سیاست‌گذاری خارجی آمریکا دارد در ماه‌های گذشته مورد توجه و انتقادهای فراوان واقع شده است.

به عنوان مثال "تام کاتن" حدود دو هفته پیش در برنامه‌ای در شبکه خبری سی‌ان‌ان گفته بود ارتش آمریکا برای مقابله با گروه موسوم به دولت اسلامی عراق و شامات یا داعش باید دست به عملیات تهاجمی در سرتا سر دنیا بزند.[1]

او در گفت‌وگو با سی‌ان‌ان گفت: در نبرد علیه داعش ما نمی‌توانیم با حالت تدافعی پیروز شویم، باید با عملیات تهاجمی در سرتاسر دنیا وارد شویم.

اما این تنها اظهارنظر بحث‌انگیز کاتن نبود چرا که یک روز قبلتر در گفت‌‌وگو با اندیشکده هریتیج درباره مذاکرات هسته‌ای ایران هم نظرات افراط‌گرایانه‌ای مطرح کرده بود. کاتن با مخالفت با اصل مذاکره با ایران، گفت‌وگو با این کشور را با مماشات در برابر آلمان نازی مقایسه کرد. او در همین جلسه از این‌که اوباما نیروهای زمینی آمریکا را برای دخالت در جنگ داخلی سوریه به این کشور اعزام نکرد هم انتقاد کرد.

کاتن چند روز بعدتر میهمان شبکه خبری ان‌بی‌سی آمریکا بود و در آن‌جا بار دیگر تأکید کرد که آمریکا باید وارد جنگ با داعش شود. وی گفت: "ما آن‌ها را می کشیم، قبل از این‌که آن‌ها ما را بکشند؛ به همین راحتی. هر چه بیش‌تر ما بمباران کنیم، اگر تروریست‌ها را بکشیم، امن‌تر هستیم."

این لفاظی‌های جنگ‌طلبانه "کاتن"، البته برای کسانی که یک دوره حضور وی در مجلس نمایندگان آمریکا را به خاطر دارند چندان هم عجیب نیست. اما اکنون که وی در جایگاه سناتور قدرت بیش‌تری برای اظهارنظر و عمل در حوزه سیاست خارجی آمریکا دارد، دیدگاه‌هایش بیش‌تر زیر ذره‌بین قرار دارند. یکی از اولویت‌های اصلی وی در زمینه سیاست خارجی، بحث درباره گفت‌وگوهای هسته‌ای است که با ایران در جریان است.

کاتن تلاش‌هایی جدی برای اثرگذاری بر این مذاکرات داشته و چه در سخنرانی‌های عمومی و چه در مصاحبه‌ها این‌طور عنوان کرده که آمریکا باید جلوه‌های تهدید نظامی قاطع خود را به ایرانی‌ها نشان دهد. وی در سخنرانی خود در اندیشکده هریتیج "تغییر نظام" ایران را تنها راه‌حل عملی برای مقابله با برنامه هسته‌ای ایران عنوان کرد.

این سناتور جمهوری‌خواه با این ادعا که مذاکرات هسته‌ای بین ایران و گروه 1+5 "ساختگی" است گفت: "هدف سیاست خارجی ما باید تغییر رژیم در ایران باشد. ما تا زمانی که اسلام‌گراها در ایران حکومت می‌کنند ایمن نخواهیم بود."

کاتن در ادامه گفت: "بنابراین سیاست آمریکا باید حمایت از مخالفان ایران و ایجاد یک دولت قانونی باشد که با آمریکا، اسرائیل و دنیا سر صلح دارد."[2]

این اظهارات کاتن درباره تغییر نظام ایران با واکنش ها و تحلیل‌های زیادی در میان رسانه‌ها، کارشناسان و حتی همکاران خود او روبه‌رو شد. "جو سیرینکیان"، رئیس"صندوق پلاگ‌شر" که از گروه‌های فعال در زمینه منع اشاعه سلاح‌های اتمی است در واکنش به این اظهارات سناتور "کاتن" به روزنامه هافینگتون‌پست گفت:"دیگر وقت آن رسیده این خیالات را کنار بگذاریم که مردم آمریکا وارد جنگی دیگر برای براندازی یک نظام دیگر در خاورمیانه خواهد شد ـ یا این‌که چنین جنگی در واقع، اثری خواهد داشت."

برخی از کارشناسان دیگر می‌گویند "کاتن" به عمد پیشرفت‌های حاصل شده در مذاکرات را نادیده می‌گیرد. "دیلان ویلیامز"، معاون یکی از گروه‌های لابی حامی رژیم صهیونیستی به نام "جی استریت" معتقد است اجرای نظرات "کاتن" سودی برای جلوگیری از برنامه هسته‌ای ایران ندارد.

وی ضمن اشاره به پایبندی ایران به مفاد توافق موقت ژنو یا "برنامه مشترک اقدام" می‌گوید در صورتی که ایده‌های وی اجرایی شود، برنامه هسته‌ای ایران به مرحله قبل از این توافقنامه بازخواهد گشت.

"کاتن" در جار و جنجال‌هایی که در هفته‌های گذشته در محافل داخلی و رسانه‌ای آمریکا درباره وضع تحریم‌های جدید علیه ایران جریان داشته هم موضعی بسیار متفاوت از سایرین داشته است.

طرفداران و مخالفان تشدید تحریم‌ها علیه ایران در هفته‌های گذشته معمولاً دو استدلال بیان کرده‌اند: طرفداران، تحریم ایران در حین مذاکرات را اقدامی برای تقویت موضع مذاکره‌کنندگان آمریکایی در رایزنی‌های هسته‌ای می‌دانند اما از طرف دیگر، مخالفان، بر اثرات مخرب این تحریم‌ها و احتمال این‌که آن‌ها باعث شکست مذاکرات شود، تأکید کرده‌اند. با این حال، موضوعی که ظاهراً محل اختلاف طرفین این جدال نیست این است که مذاکرات نباید متوقف شوند یا به شکست کشانده شوند.

کاتن، اما با ارائه دیدگاهی کاملاً جدید می‌گوید به خاطر این حامی وضع تحریم‌های جدید علیه ایران است که فکر می‌کند این اقدام باعث می‌شود گفت‌وگوهای هسته‌ای به شکست کشانده شود. وی در سخنرانی خود در اندیشکده هریتیج بدون هیچ پرده‌پوشی گفت که فکر می‌کند به این دلیل طرح‌های تحریمی جدید علیه ایران باید تصویب شوند که باعث تعجیل در پایان دادن به مذاکرات می‌شوند و این نتیجه مطلوبی است که آمریکا باید در این مذاکرات به دنبال آن باشد.

به گزارش مشرق، حسین شریعتمداری در سرمقاله امروز کیهان به سخنان حسن روحانی در جمع ورزشکاران و جشنواره فارابی واکنش نشان داد و نوشت:

 1- روز جمعه آقای روحانی رئیس‌جمهور محترم در مراسم تجلیل از مدال‌آوران بازی‌های آسیایی و پارا‌ آسیایی بار دیگر منتقدان دولت را به باد انتقاد گرفت و ضمن متهم کردن آنان به همصدایی با دشمنان، خطاب به ورزشکاران پرسید؛ «اگر کسی - در‌مسابقات- با طرفداران حریف همصدا شود، برای شما قابل قبول است؟» و در توضیح بیشتر گفت «اگر آنجا ورزشکار ایرانی پیروزی به دست نیاورد، حریفان کف بزنند و کسی با آنها همصدا شود، آیا این موضوع نزد ایرانیان قابل قبول است؟ هیچکس نمی‌پذیرد تا تحت پوشش انتقاد برای حریف کف بزند»!
درباره این اظهارنظر آقای دکتر روحانی که معطوف به منتقدان هسته‌ای بود و دیروز در جشنواره فارابی نیز به گونه دیگری تکرار شد، گفتنی است؛ 
اولا: ایشان تلویحا می‌فرمایند که در مذاکرات هسته‌ای یکسال‌و چند ماهه اخیر، تیم هسته‌ای کشورمان بازنده و پیروزی با 5+1 بوده است، «اگر آنجا که ورزشکار ایرانی پیروزی به دست‌نیاورد و...»!
ثانیا: ایشان کدام منتقدی را می‌توانند آدرس بدهند و دستکم  یک نمونه - تاکید می‌شود فقط یک نمونه - بیاورند که برای پیروزی حریف کف زده و گروه 5+1 را تشویق کرده باشد؟! و این در حالی است که همه شواهد مستند و موجود حکایت از آن دارد که منتقدان برخلاف اظهارات آقای روحانی، در همه موارد - بدون‌استثناء- زیاده‌طلبی، باج‌خواهی و قانون‌شکنی حریف را به شدت محکوم کرده‌اند، آیا نمونه‌ای غیر از این سراغ دارند؟!
ثالثا: فقط نیم‌نگاهی به انبوه پرحجم اخبار و گزارش‌ها، به وضوح نشان می‌دهد که مقامات رسمی و رسانه‌های حریف هربار بعد از هر مذاکره، به خاطر امتیازات نقدی که دریافت کرده‌اند، برای جناب دکتر روحانی و تیم هسته‌ای کشورمان کف زده و نرمش بی‌جای منجر به امتیازدهی آنان را ستوده‌اند! و در همان حال به منتقدان، با اهانت‌آمیزترین عبارات و اظهارنظرها حمله کرده‌اند.
رابعا: با توجه به نکات یاد شده و ضمن پوزش از رئیس‌جمهور محترم، ایشان در تمثیل مورد اشاره خویش، صورت‌مسئله را تغییر داده‌اند و حال آن که باید می‌پرسیدند و یا باید از ایشان پرسید؛ اگر در یک مسابقه فوتبال، یکی از اعضای تیم کشورمان، چندین بار متوالی به دروازه خودی گل بزند! واکنش منطقی و عاقلانه تماشاگران و منتقدان چه خواهد بود؟ و چه باید باشد؟ آیا غیر از این است که از سرمربی می‌خواهند بازیکن خطاکار و یا غیرحرفه‌ای را «تعویض»! کند؟! اما اگر معلوم شود خطای بازیکن مورد اشاره به علت راهنمایی‌ها و راهکارهای غیرحرفه‌ای و غلطی بوده است که خود سرمربی به وی ارائه کرده بود، از تماشاگران و منتقدان چه انتظاری هست؟ آیا انتقاد - و حتی نه اعتراض- به سرمربی کمترین و ابتدایی‌ترین حقی نیست که بایستی تماشاگران و منتقدان دلسوز از آن برخوردار باشند؟! بدیهی است در هیچیک از دو حالت یاد شده- که حالت سومی هم ندارد- هیچکس حریف را تشویق نمی‌کند، که نکرده است و البته هیچکس هم برای بازیکنی که به دروازه‌ خودی گل می‌زند و سرمربی که به وی راهکارهای خطا می‌دهد، کف نمی‌زند و نباید بزند!
2- این واقعیت اگرچه تلخ و ناگوار است ولی متأسفانه قابل انکار نیست که انتقاد اخیر رئیس‌جمهور محترم از منتقدان- باز‌هم با عرض پوزش- به دولت ایشان باز می‌گردد. زیرا جناب روحانی و برخی از دولتمردان ایشان بوده‌اند که طی یکسال و چند ماه گذشته، برای پیروزی‌های حریف کف زده‌اند! و بی‌آن‌که امتیازی بگیرند، حریف را پس از هر امتیازی که دریافت داشته است تشویق کرده‌اند و بدیهی است این تشویق‌های نابجا با «تحقیر»! هرچند ناخواسته دولت و ملت ایران همراه و همزاد بوده است که برشمردن موارد آن به درازا می‌کشد ولی به عنوان تازه‌ترین نمونه می‌توان به تسلیم ایشان در برابر زورگویی و خواسته غیرقانونی آمریکا اشاره کرد که از صدور ویزا برای آقای حمید ابوطالبی به عنوان نماینده رسمی ایران در سازمان ملل متحد خودداری کرده بود و جناب رئیس‌جمهور با عقب‌نشینی آشکار،  آقای خوشرو را به جای او معرفی کرد. این عقب‌نشینی در حالی است که آقای روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود بر حفظ اعتبار و حرمت پاسپورت ایرانی تأکید کرده بود و باید پرسید، آیا تن دادن به بی‌احترامی آمریکا نسبت به پاسپورت ایرانی آنهم در مقیاس خودداری از صدور ویزا برای نماینده رسمی رئیس‌جمهور کشورمان که در تاریخ سی‌و چند ساله انقلاب سابقه نداشته است، تشویق حریف به این حرمت‌شکنی در سطوح دیگر نیست؟!
 اوایل سال جاری، پلیس‌امنیت نروژ در اقدامی غیرقانونی، 64 تن از دانشجویان ایرانی را که به تحصیل در رشته‌های فناوری هسته‌ای مشغول بودند، اخراج کرد. دولت حافظ حرمت پاسپورت ایرانی چه واکنشی نشان داد؟! و...
3- آقای دکتر روحانی در دفاع از اقدام نابجای راهپیمایی ظریف و کری نیز متأسفانه صورت مسئله را تغییر داده و می‌فرمایند؛ «این که بگوئیم یک دیپلمات تند راه رفت یا کتش کج بود، عینکش چه طور بود که حرف نشد، باید به دیپلمات‌های شجاعمان افتخار کنیم».
که ضمن تقدیر از زحمات شبانه‌روزی دیپلمات‌های محترم کشورمان، باید از جناب روحانی پرسید، غیر از خود شما چه‌کس دیگری به «کج‌ بودن کت آقای ظریف»! یا «فلان‌طور بودن عینک» ایشان انتقاد کرده است؟! چرا به جای پوزش از ملت به خاطر اقدام نابجای وزیر محترم امور خارجه که اهانت به حیثیت نظام و مردم بود، صورت مسئله را به گونه‌ای تغییر می‌دهید که بتوانید با استناد به آن منتقدان را مسخره کنید و از کنار این حرکت ناشایست که مفهومی جز مسخره کردن ملت نداشت، بی‌پاسخ عبور کنید؟!
 قدم‌زدن آقای ظریف با جان کری در ژنو که بلافاصله روی آنتن رسانه‌ها رفت برخلاف آنچه جنابعالی می‌فرمائید یک اقدام بشردوستانه! نبود، بلکه دقیقا همانگونه که دشمنان نیز - برای آن کف‌زدند و هورا کشیدند- به مفهوم آن بود که؛ علی‌رغم نظر انقلاب و نظام و مردم ایران که با ارائه هزاران سند غیرقابل تردید، آمریکا را قاتل صدها هزار ایرانی بی‌گناه، غارتگر ثروت ملی ایرانیان، حامی آشکار تروریست‌ها، طراح و مجری دهها توطئه و... می‌دانند، دولت جنابعالی هیچ مانعی برای دوستی صمیمانه با آمریکا در میان نمی‌بیند!
  این اقدام بی‌آن‌که آقای ظریف بداند و یا بخواهد، دهن‌کجی به انقلاب و نظام و مردم و مخصوصا صدها هزار شهیدی است که خون پاکشان به دست آمریکای جلاد بر زمین ریخته شده است... کت و عینک‌ آقای ظریف در کدام نقطه این ماجرا مطرح بوده است که حضرتعالی به آن اشاره می‌فرمائید؟!
و یا حضور وزیرخارجه محترم در پاریس، آنهم دقیقا در حالی که دولت فرانسه نمایش زشت حمایت از کاریکاتور موهن علیه رسول‌خدا(ص) را برپا کرده و برای چاپ این کاریکاتور موهن مبلغ یک میلیون یورو به نشریه شارلی کمک مالی کرده بود، چگونه قابل توجیه است؟ و کدام «عقل سلیمی» که حضرتعالی به آن اشاره فرموده‌اید می‌تواند این حرکت را تائید کند.
4- و بالاخره، این نکته نیز گفتنی است که معمولا کسانی به هنگام مناظره یا احتجاج بر «بدیهیات» تأکید می‌کنند که قصد دارند، منتقد خود را به انکار آن موضوع یا امر بدیهی متهم کنند. مثلا کسی که در جریان یک مناظره یا مباحثه می‌گوید «آقایان باور بفرمائید که الان روز است» به طور آگاهانه یا ناخودآگاه این گزاره را به مخاطبان القاء می‌کند که گویی طرف انتقاد کننده، این امر بدیهی را منکر شده و روز روشن را «شب»! می‌داند! متأسفانه بخشی از سخنان رئیس‌جمهور محترم - حتی اگر ایشان نخواسته باشند نیز- می‌تواند مصداق نکته فوق‌الذکر باشد، از جمله این که «ما نیاز به آزادی داریم که شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی که سر می‌دهیم، بخشی از آن مربوط به آزادی محیط دانشگاه است» و باید پرسید؛ مگر در دانشگاه‌ها آزادی وجود ندارد؟! و...

نامه رهبر انقلاب به جوانان اروپا و آمریکای شمالی

بسم‌ الله الرّحمن الرّحیم

به عموم جوانان در اروپا و امریکای شمالی

حوادث اخیر در فرانسه و وقایع مشابه در برخی دیگر از کشورهای غربی مرا متقاعد کرد که

 درباره‌ی آنها مستقیماً با شما سخن بگویم. من شما جوانان را مخاطب خود قرار میدهم؛ نه به این

علّت که پدران و مادران شما را ندیده می‌انگارم، بلکه به این سبب که آینده‌ی ملّت و سرزمینتان

را در دستان شما میبینم و نیز حسّ حقیقت‌جویی را در قلبهای شما زنده‌تر و هوشیارتر می‌یابم.

همچنین در این نوشته به سیاستمداران و دولتمردان شما خطاب نمیکنم، چون معتقدم که آنان

آگاهانه راه سیاست را از مسیر صداقت و درستی جدا کرده‌اند.

سخن من با شما درباره‌ی اسلام است و به‌طور خاص، درباره‌ی تصویر و چهره‌ای که از اسلام به

شما ارائه میگردد. از دو دهه پیش به این سو ــ یعنی تقریباً پس از فروپاشی اتّحاد جماهیر شوروی

ــ تلاشهای زیادی صورت گرفته است تا این دین بزرگ، در جایگاه دشمنی ترسناک نشانده شود.

تحریک احساس رعب و نفرت و بهره‌گیری از آن، متأسّفانه سابقه‌ای طولانی در تاریخ سیاسی

غرب دارد. من در اینجا نمیخواهم به «هراس‌های» گوناگونی که تاکنون به ملّتهای غربی القاء

شده است، بپردازم. شما خود با مروری کوتاه بر مطالعات انتقادی اخیر پیرامون تاریخ، می‌بینید

که در تاریخنگاری‌های جدید، رفتارهای غیر صادقانه و مزوّرانه‌ی دولتهای غربی با دیگر ملّتها و

 فرهنگهای جهان نکوهش شده است. تاریخ اروپا و امریکا از برده‌داری شرمسار است، از دوره‌ی

 استعمار سرافکنده است، از ستم بر رنگین‌پوستان و غیر مسیحیان خجل است؛ محقّقین و مورّخین

شما از خونریزی‌هایی که به نام مذهب بین کاتولیک و پروتستان و یا به اسم ملیّت و قومیّت در

جنگهای اوّل و دوّم جهانی صورت گرفته، عمیقاً ابراز سرافکندگی میکنند.

این به‌خودی‌خود جای تحسین دارد و هدف من نیز از بازگوکردن بخشی از این فهرست بلند،

سرزنش تاریخ نیست، بلکه از شما میخواهم از روشنفکران خود بپرسید چرا وجدان عمومی در

غرب باید همیشه با تأخیری چند ده ساله و گاهی چند صد ساله بیدار و آگاه شود؟ چرا بازنگری

 در وجدان جمعی، باید معطوف به گذشته‌های دور باشد نه مسائل روز؟ چرا در موضوع مهمّی

 همچون شیوه‌ی برخورد با فرهنگ و اندیشه‌ی اسلامی، از شکل‌گیری آگاهی عمومی جلوگیری

 میشود؟

شما بخوبی میدانید که تحقیر و ایجاد نفرت و ترس موهوم از «دیگری»، زمینه‌ی مشترک تمام

آن سودجویی‌های ستمگرانه بوده است. اکنون من میخواهم از خود بپرسید که چرا سیاست قدیمی

هراس‌افکنی و نفرت‌پراکنی، این‌بار با شدّتی بی‌سابقه، اسلام و مسلمانان را هدف گرفته است؟

 چرا ساختار قدرت در جهان امروز مایل است تفکر اسلامی در حاشیه و انفعال قرار گیرد؟ مگر

 چه معانی و ارزشهایی در اسلام، مزاحم برنامه‌ی قدرتهای بزرگ است و چه منافعی در سایه‌ی

تصویرسازی غلط از اسلام، تأمین میگردد؟ پس خواسته‌ی اوّل من این است که درباره‌ی انگیزه‌های

این سیاه‌نمایی گسترده علیه اسلام پرسش و کاوش کنید.

خواسته‌ی دوم من این است که در واکنش به سیل پیشداوری‌ها و تبلیغات منفی، سعی کنید شناختی

مستقیم و بی‌واسطه از این دین به دست آورید. منطق سلیم اقتضاء میکند که لااقل بدانید آنچه شما

را از آن میگریزانند و میترسانند، چیست و چه ماهیّتی دارد. من اصرار نمیکنم که برداشت من یا

هر تلقّی دیگری از اسلام را بپذیرید بلکه میگویم اجازه ندهید این واقعیّت پویا و اثرگذار در

دنیای امروز، با اغراض و اهداف آلوده به شما شناسانده شود. اجازه ندهید ریاکارانه،

تروریست‌های تحت استخدام خود را به عنوان نمایندگان اسلام به شما معرفی کنند. اسلام را از

طریق منابع اصیل و مآخذ دست اوّل آن بشناسید. با اسلام از طریق قرآن و زندگی پیامبر بزرگ

آن (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلّم) آشنا شوید. من در اینجا مایلم بپرسم آیا تاکنون خود مستقیماً به قرآن

مسلمانان مراجعه کرده‌اید؟ آیا تعالیم پیامبر اسلام (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) و آموزه‌های انسانی و

 اخلاقی او را مطالعه کرده‌اید؟ آیا تاکنون به جز رسانه‌ها، پیام اسلام را از منبع دیگری دریافت

 کرده‌اید؟ آیا هرگز از خود پرسیده‌اید که همین اسلام، چگونه و بر مبنای چه ارزشهایی طیّ

قرون متمادی، بزرگترین تمدّن علمی و فکری جهان را پرورش داد و برترین دانشمندان و متفکّران

را تربیت کرد؟

من از شما میخواهم اجازه ندهید با چهره‌پردازی‌های موهن و سخیف، بین شما و واقعیّت، سدّ

 عاطفی و احساسی ایجاد کنند و امکان داوری بیطرفانه را از شما سلب کنند. امروز که ابزارهای

 ارتباطاتی، مرزهای جغرافیایی را شکسته است، اجازه ندهید شما را در مرزهای ساختگی و ذهنی

 محصور کنند. اگر چه هیچکس به‌صورت فردی نمیتواند شکافهای ایجاد شده را پر کند، امّا هر

یک از شما میتواند به قصد روشنگریِ خود و محیط پیرامونش، پلی از اندیشه و انصاف بر روی

 آن شکافها بسازد. این چالش از پیش طراحی شده بین اسلام و شما جوانان، اگر چه ناگوار است

امّا میتواند پرسش‌های جدیدی را در ذهن کنجکاو و جستجوگر شما ایجاد کند. تلاش در جهت

یافتن پاسخ این پرسش‌ها، فرصت مغتنمی را برای کشف حقیقت‌های نو پیش روی شما قرار میدهد.

 بنابراین، این فرصت را برای فهم صحیح و درک بدون پیشداوری از اسلام از دست ندهید تا شاید

به یمن مسئولیّت‌پذیری شما در قبال حقیقت، آیندگان این برهه از تاریخ تعامل غرب با اسلام را با

 آزردگی کمتر و وجدانی آسوده‌تر به نگارش درآورند.

سیّدعلی خامنه‌ای

۱۳۹۳/۱۱/۱

دانلود با کیفیت بالا

جدول خلاصه پیام  (دریافت) 

نمودار درختی  (دریافت)

 برای مشاهده مفاهیم کلیدی این پیام اینجا را کلیک کنید.

این پیام به زبان های مختلف:

عربی: لینک

انگلیسی: لینک

آلمانی: لینک

فرانسه: لینک